Πριν βουτήξει το φεγγάρι

μέσα στα βαθιά του νου,

βούτα τον εαυτό σου,

στ' άδυτα και φυλαγμένα

της αρχαίας σου ψυχής...

Εκεί, εκεί... θα βρεις,

ότι δεν σου 'δωσε

ο κόσμος τούτος..

Εκεί, εκεί... θα βρεις,

ότι σ' αφήνει ο νους,

κατά καιρούς να δεις...

Στα άδυτα και στ' αρχαία,

στης ψυχής σου

τα καλοφυλαγμένα,

εκεί είναι ο κόσμος

που σου κρύβουν...

Και για να σωθείς,

εσύ πρέπει να τον βρεις...

Mona Perises

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κ.Π Καβάφης